وقتی اقتصاد بزرگ ترین چالش است

به گزارش مدل کودک فرشته احمدی ضمن اشاره به لاغر شدن فرهنگ، بزرگ ترین چالش فرهنگ را مسائل اقتصادی خواند و اظهار داشت: این مورد منجر به تزریق نگاه سطحی و گذرا به فرهنگ و ادب شده است.
این داستان نویس و منتقد ادبی در گفتگو با ایسنا درباره وضعیت مدیریت فرهنگی در دولت های یازدهم و دوازدهم اظهار نمود: اگر بخواهیم کوتاه مدت به این مورد نگاه نماییم یعنی چهار سال به چهار سال و هشت سال به هشت سال، باید دقیق تر و با جزئیات بیشتری صحبت نماییم و با مثال پیش برویم. اما اتفاقی که برای صنعت نشر گذشته از نگاه حاکم بر ادبیات، افتاده این است که در بخش اقتصادی با گرانی وحشتناک کاغذ و بی میلی ناشران برای چاپ کتاب های معمول و کم فروش و هجوم ناشران به سمت کتاب هایی که از فروشش مطمئن باشند، مواجه هستیم که این مورد منجر به تزریق نگاه سطحی و گذرا به فرهنگ و ادب شده است.
او با تاکید بر اینکه بزرگ ترین چالش ما در حوزه فرهنگ، چالش اقتصادی می باشد، اظهار داشت: با هر ناشری که صحبت کنید، می بینید که در یکی دو سال گذشته به زور دارند از پس مشکلات اقتصادی و حل مسائل درونی شان برمی آیند. هیچ وقت کتاب برای مردم جزء کالاهای ضروری شان محسوب نمی شد و قشر خاصی حاضر بودند از خیر یک سری چیزهای ضروری بگذرند و کتاب بخرند اما هم اکنون قیمت کتاب ها آن قدر عجیب و غریب شده و از سوی دیگر سبد کالاهای مردم هم دارد روز به روز از کالاهای اساسی خالی می شود حالا چه رسد به کتاب. یعنی مساله اقتصادی در اواخر دولت دوازدهم آن قدر پررنگ شد که همه چیز را تحت شعاع خود قرار داد.
احمدی در ادامه اظهار داشت: سالهای زیادی است که فرهنگ ما روز به روز کوچک تر و لاغرتر شده و نهادی از آن حمایت نکرده است و یا اینکه نهادها قدرت شان برای پشتیبانی از فرهنگ و ادبیات کمتر شده و کمتر توانسته اند کاری برای آن انجام دهند. در دهه ۷۰ چند جایزه ادبی وجود داشت و هم اکنون چند جایزه وجود دارد؟ آن زمان چند مجله فرهنگی وجود داشت و هم اکنون چندتا مجله ادبی داریم؟ در آن دوران چند نشست نقد و بررسی کتاب برگزار می شد و هم اکنون چقدر است؟ منظورم یکی دو سال کرونازده نیست، بلکه قبل از آن است. کافی است لیست تعطیلی جوایز را دربیاوریم و ببینیم دلایلش چه بوده است. من فکر می کنم اینکه نگاه مان را به چهار سال و هشت سال منحصر نماییم و ببینیم چه اتفاقی افتاده، خوب نیست و باید به بازه زمانی بیشتری نگاه نماییم.
نویسنده «هیولاهای خانگی»، «سارای همه» و «پری فراموشی» با بیان اینکه از دهه ۷۰ تا کنون باید وضعیت حوزه فرهنگ و ادب بررسی شود، اظهار داشت: باید ببینیم انگیزه ای که اهالی فرهنگ برای حضور در صحنه های عمومی داشتند، چه بوده و چه اتفاقی برای این تعامل افتاده است. همان گونه که گفتم یکی از این آیتم ها، تعداد جوایز ادبی و حذف همه آنها است که پاسخ شفافی برای حذف شان وجود نداشت. باید پرسید چرا این اتفاق افتاد؟ پاسخ به اینکه چرا اجازه برگزاری به جوایز ادبی که تعدادشان هم زیاد نبود، داده نشد، پاسخ بسیاری از چیزها را می دهد. نیازی هم نیست که خیلی به این هشت سال بپردازیم. هر اتفاقی که در این هشت سال افتاد مانند هشت سال قبلش بود، چند کتاب مجوز گرفتند، برخی لغو مجوز شدند، چند کتاب باردیگر مجوز گرفتند. این آیتم ها برای اینکه دیدگاه روشنی به ما بدهد، کافی نیست.
او اضافه کرد: فکر می کنم نگاه اقتصادی خیلی تأثیرگذار بوده و هست، ناشران اقتصادی نگاه می کنند و سودآوری برای شان مهم می باشد، سبد کالای مردم از کتاب خالی شده و این ها مبحث درجه یکی است که به فرهنگ و ادبیات مان صدمه می زند. البته این مورد برگرفته از شرایط فعلی کشور و تورم عجیب و غریبی است که تابحال سابقه نداشته است.
فرشته احمدی تصریح کرد: اصل ماجرا این است که نگاه مسؤلان با نگاه درگیران این بخش خیلی متفاوت می باشد. نمی دانم این آشتی چگونه به وجود می آید؟ چطور میتوان درباره اش صحبت کرد؟ و چطور پل ارتباطی بین آنها برقرار کرد؟ نمی دانم در دولت آینده با این پیش فرضی که وزیر ارشاد اعلام نمود و همه در تعجب ماندند و با چنین برنامه ای مقرر است چه پیش بیاید. به نظر نمی رسد آینده خیلی روشنی در انتظار ما باشد، به هر حال اوضاع بهتر از این نخواهد شد و بدتر شدنش هم به قضیه اقتصادی و سخت گیری های شدیدتری که امکان دارد اعمال کنند، مربوط می شود.
این کتاب فروش درباره حمایت هایی که در چارچوب طرح های فصلی کتاب انجام شده و پشتیبانی از فرهنگ در دوران کرونا هم اظهار داشت: در دوسال اخیر که همه طرح ها مصادف بود با کرونا و وضیت بد فروش در همه زمینه ها. در طرح ها مردم به خاطر تخفیفی که شامل حال شان می شود، استقبال می کنند و در صفحه های مجازی آدم احساس می کند ناشران و کتاب فروشان تحرکی در این ایام دارند. با عنایت به اینکه کتاب فروشی ما در این طرح ها شرکت نکرده، نمی دانم چقدر حقیقت دارد و چقدر موثر است. اما مهم ترین اتفاقی که افتاد اعلام و پیامک های دائمی و تکراری بود که برای ما می آمد بعنوان پشتیبانی از بنگاه های صدمه دیده فرهنگی و دعوت برای ثبت نام و درخواست وام که کسی نتوانست ثبت نامی انجام دهد. اعمال ریاکارانه ای که صرفاً اعلام می شد که ما داریم کاری را انجام می دهیم اما هزار سنگ پیش پای آدم ها می اندازند که این کار انجام نشود چونکه توان انجامش را ندارند. مقرر است وام های با بهره کم و پرداخت طولانی مدت به بنگاه صدمه دیده از کرونا اختصاص دهند اما از هرکدام از همکارانم که پرسیم هیچ کدام موفق نشده بودند یعنی سایت طوری برنامه ریزی شده که نتوانید ثبت نام نمایید. حتی اتحادیه ناشران هم نامه ای نوشته که مشکل از کجاست. این مورد شبیه بسیاری از اتفاق های دیگری است که می افتد. یعنی وعده و وعیدهایی داده می شود در حالیکه امکان انجام آنرا ندارند؛ یعنی توان و بودجه این را که از بنگاه های صدمه دیده از کرونا حمایت کنند ندارند اما می خواهند این ژست را بگیرند که داریم کاری انجام می دهیم در حالیکه در عمل هیچگاه صورت نمی گیرد و یا شرایطی می گذارند که کسی واجد آن شرایط نیست.

منبع: modelkids.ir