عزاداری محرم به روایت جعفر شهری، ۵، از شبیه خوانی عروسی قاسم تا رزم جنگ علی اكبر

یكی از تلاشهای شیعیان برای نشان دادن فاجعه عظیم كربلا با نمایش مذهبی به نام «تعزیه» انجام می شد، شاید بنابراین هم با ورود اسلام به ایران، از دوران صفویه و دوره های پس از آن معمولا در محرم تعزیه اجرا می شد كه البته با گذشت زمان تغییراتی در نسخ خطی بوجود آمد و گاهی تعزیه رنگ تشریفاتی به خود گرفت، اما همیشه برای یادآوری حادثه كربلا، كم یا زیاد هنوز اجرا می شود.
به گزارش مدل کودک به نقل از ایسنا، جعفر شهری در جلد دوم کتاب “طهران قدیم” خود درباره ی برگزاری آیین های تعزیه و “دقت کارگردانی در دسته ها” در قرن ۱۳ با رسم الخط خودش این طور توضیح می دهد: “گردانندگان تعزیه ها برای جلب نظر از هیچ کوششی فروگزار نمی کردند و تا هر بیننده ای را از پیر و بُرنا راضی نموده باشند، برای هر یک و هر ذوق و سلیقه صحنه هایی می ساختند همچون برای پیران و سالخوردگان تعزیه “حبیب ابن مظاهر” و داستان “مسلم بن عوسجه” را که عاقبت به خیری پیران را در راه امام معلوم می کرد، نمایش می دادند.
و جهت تشویق مادران جوان دار که پسران خویش را وادار به خدمت امام کنند قصه “مادر وهب” و پسر به میدان فرستادن او را در صحنه می آورد تا برای مردان میانسال دلاوری ها و شهامت، شجاعت های عباس علمدار و حُر شهید ریاحی را و برای تسلای معصیت کاران “توبه مرد نصرانی” و مسلمان شدنش به دست امام و در رکابش شهید شدن را نشان می دادند.
و برای دختران و پسران نو رسیده عروسی قاسم و به حجله رفتن وی و جهت حظ بصر ۱۸ ساله خوش آب و رنگ علی اکبر را داخل بسته می ساختند، که به خصوص این دو صورت اخیر مثل عروسی قاسم و به میدان رفتن علی اکبر با آن شکل و شمایل و زره و کلاهخود و پَر و اَبلق و حمایل و شمشیر و نیزه و سپر و سوار بر اسب که چون خورشید می درخشید از پرطالب ترین صحنه های تعزیه بود که دل هر پیر و جوان را به لرزه درآورده در آن هر مشتاق پر آب می نمود.
صادق خان نمکی که ابتدا نقش حضرت قاسم
و در زمان بزرگترشدن نقش علی اکبر را اجرا می کرد

منبع: مدل كودك