تن نور داستان رزمنده ای که نجنگید

به گزارش مدل کودک، شخصیت اصلی رمان «تن نور» در نتیجه روند و تغییرات با جنگ آشنا می شود، اما او رزمنده ای است که جنگ نمی نماید. او خوی و خلصت جنگی ندارد و امدادگر است و هزارارن نفر را نجات می دهد.
به گزارش خبرنگار کتاب ایرنا، آراز در کتاب «تن نور» شخصیت اصلی و پدرش یکی از تکاوران نیروی دریایی است، او مادرش را از دست می دهد و پدرش در سال ۱۳۵۹ او را که تنها است برای چند ماه به خانواده جنوبی که دوست پدر و مادرش هستند، می سپارد. این خانواده یک دختر و دو پسر دارند، یکی از پسران را به فرزندی قبول کردند. پسر شرایط سختی دارد چونکه از سرمای آذربایجان به گرمای خرماپزان رفته است. اما پس از مدتی آراز عاشق دختر خانواده می شود.
روابط عاشقانه با نجمه کم کم شکل می گیرد، اتفاق های خوبی در تیر و مرداد آن سال می افتد، اما بعد جنگ آغاز می شود. این خانواده در نخلستان ها محاصره و پدر و مادر کشته می شوند. سه نوجوان تلاش می ‍کنند پیکر آنها را به عقب ببرند اما نمی توانند. اتفاق های گوناگونی می افتد و در داستان فلش بک (بازگشت به گذشته) هایی شکل می گیرد.
جایی دختر را در تنور پنهان می کنند، تن نور یعنی کسی که بدنش مانند نور می درخشد. در نتیجه روند و تغییرات آراز با جنگ آشنا می شود، اما او رزمنده ای است که جنگ نمی نماید. آراز خوی و خلصت جنگی ندارد و امدادگر است و هزارارن نفر را نجات می دهد، در دوران جنگ به دنبال نجمه است و در این راه برایش اتفاق هایی می افتد.
قسمتی از متن کتاب
صورت و کف دست آراز پانسمان شد. حرف نمی زد. نجیب تلاش داشت دلش را به دست آورد. آراز هر بار می اظهار داشت: «چیزی نیست، ناراحت نباشید.» این حرف نجیب را بیشتر ناراحت و عصبی می کرد. سر نعیم داد کشید و اظهار داشت: «کاش دست و پای تو می شکست. با امانت مردم چه کردی!؟»
دستش را برای زدن بالا برد. نعیم چشم هایش را بست. چیزی نگفت. هیچ کدام حرفی نزدند. قائد در دلش بلوا بود. این را می شد از نگاه های نصفه نیمه اش به نجیب فهمید. جرئت نگاه کردن به چشم های نجمه را هم نداشت که هر از گاهی با خشم نگاهش می کرد. دیده بود چه اتفاقی افتاد. نعیم در این سال ها مفهوم نفس کشیدن های قائد را هم خوب می شناخت. لب باز کردن و گفتن نمی خواست. چشم های قائد همه چیز را لو می داد. سر در نمی آورد. نه از این سکوت، نه از نگاه های پر از شرم و دزدانه. نیمی از چشم های قائد خیال بازشدن نداشتند تا نعیم بفهمد در آن چشم ها چه خبر است. قائد پی فرصت بود چیزی بگوید، دست کم به نعیم که رازهای ریز و درشتشان یکی بود. در یک فرصت ناجور، آرام اظهار داشت: «شوخی بود نعیم، باور کن!»
نجمه و نعیم شنیدند. نعیم اظهار داشت: «فقط خفه شو.»
نجمه پر از خشم بود. با لحنی که برای نعیم و قائد غریبه بود اظهار داشت: «صورت آن پسر را زخم نزدی، دل پدرم را زخمی کردی. می بینی شده مثل مارگزیده ها. پدرم را برای همیشه پیش دوستش شرمنده کردی.» (صفحه ۱۰۲ و ۱۰۳)
کتاب «تن نور» نوشته حسین قربانزاده خیاوی در ۳۴۴ صفحه، در قطع رقعی، جلد شومیز، کاغذ بالکی، با شمارگان ۵۰۰ نسخه در سال ۱۴۰۲ توسط انتشارات سوره مهر منتشر گردید.

منبع: مدل کودک