آلن دلون سامورایی تنها

به گزارش مدل کودک، سینمای جهان با درگذشت آلون دلون، یکی از خاطره سازترین بازیگران تاریخ خویش را از دست داد؛ بازیگر کاریزماتیکی که باوجود تمام هیاهویی که در تمام این دهه ها در اطراف خود می دید اما تنها بود و همین، نکته زجرآور ماجراست که یک سامورایی جسور چرا باید تا این اندازه تنها باشد که علنا اعلام نماید تاب ماندن در این دنیای فانی را ندارد.
به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، بالاخره بعد از چندین سال تکذیب اعلام خبر فوت صورت فرشته، درگذشت او به گونه ای رسمی اعلام گردید تا سینمای جهان، یکی از خاطره سازترین بازیگران مرد تاریخ خودرا از دست بدهد.
آلن دلون بااینکه در دهه های اخیر، به عنوان فردی شناخته می شد که دلبستگی چندانی به زندگی ندارد اما در دهه های ۵۰ تا ۸۰، به اندازه ای از شهرت و محبوبیت لبریز شد که این میزان آکندگی، آرزوی هر چهره شناخته شده ای در جهان بود و است. شاید همان میزان دیده شدن سبب شد تا وی در دوران بازنشستگی و وقتی که آن هیاهو را در اطراف خود نمی دید گرفتار افسردگی شد و به زندگی در این جهان دهن کجی می کرد.
این شهرت استثنایی برای بازیگری که تا قبل از سال ۱۹۵۷، یک انسان عادی بود و علاقمندی اش به قصابی، بیش از هر حرفه دیگری بود، باید هم به غرور می انجامید. دلون در این سال، تنها به سبب چهره جذابی که داشت، خیلی اتفاقی، چند بازیگر را در جشنواره کن همراهی کرد و در همان زمان، مورد توجه یک آژانس استعدادیابی قرار گرفت و پایش به سینما باز شد.
اتفاق بزرگ برای صورت فرشته در آغاز دهه ۶۰ رقم خورد؛ جایی که طی یک سال، در ۲ فیلم مهم کارنامه هنری خود بازی کرد
در اولین سال ها، بازی در چند فیلم تجاری را تجربه نمود که تنها سبب معروفیت نسبی او شد اما اتفاق بزرگ برای صورت فرشته در آغاز دهه ۶۰ رقم خورد؛ جایی که طی یک سال، در ۲ فیلم مهم کارنامه هنری خود بازی کرد؛ لوکینو ویسکونتی بزرگ او را برای روکو و برادرانش انتخاب نمود و رنه کلمان افسانه ای نیز نقش اول یکی از بهترین فیلم هایش یعنی ظهر بنفش را به او سپرد. دو همکاری شایان توجهی که آرزوی هر بازیگری در آن سال ها به شمار می رفت. اما سرنوشت و لیاقت دلون، برای بار دوم به سراغش آمد تا جایگاه وی در سینما، مستحکم تر شده و حالا مخاطبان سینما در سرتاسر جهان، به جلوه های دیگری از هنر دلون پی ببرند.
تا قبل از این ۲ فیلم، تقریباً مردم فرانسه با دلون و جذابیت او آشنا بودند اما بازی در این ۲ فیلم سبب شد تا باوجود آنکه پای این بازیگر به جشنواره های معتبر جهانی باز شود بلکه مخاطبانی از سرتاسر جهان، شیفته این هنرمند زیبا شوند.

همکاری با کارگردانانی چون لوکینو ویسکونتی، میکل آنجلو آنتونیونی، رنه کلمان، ژان پیر ملویل و لوئی مال، در سالهای دهه ۶۰ و ۷۰ نه فقط برای بازیگران فرانسوی، بلکه یک آرزوی بزرگ برای تمام بازیگران مطرح سینمای جهان بود
همان گونه که انتظار میرفت، بازی در فیلم های ۲ کارگردان صاحب سبک، مسیر هنری دلون را تغییر داد تا وی در همان دهه ۶۰ با بازی در کارهایی چون شادی زندگی، کسوف، یوزپلنگ و علی الخصوص سامورایی، چهره تاریخ سازی از خود به یادگار بگذارد. همکاری با کارگردانانی چون لوکینو ویسکونتی، میکل آنجلو آنتونیونی، رنه کلمان، ژان پیر ملویل و لوئی مال، در آن سال ها نه فقط برای بازیگران فرانسوی، بلکه یک آرزوی بزرگ برای تمام بازیگران مطرح سینمای جهان بود که دلون تمام این تجارب را در طول این دهه به دست آورده بود.
فارغ از تمام موفقیت های شایان توجهی که دلون در این دهه به دست آورد، اما یک شکست بزرگ را نیز تجربه نمود و آن، حضور ناموفق در هالیوود بود. شهرت دلون در این دهه به اندازه ای جهان شمول شده بود که کمپانی های آمریکایی، خیلی زود به سراغ او آمدند و وی در چند فیلم هالیوودی بازی کرد که تقریباً تمامی آن آثار با شکست های سنگینی در گیشه مواجه گشتند. دلون اما در کنار جذابیتش، یک انسان زیرک بود؛ او ترجیح داد هالیوود را با تمام زرق وبرق هایش کنار بگذارد و به سینمای فرانسه بازگردد؛ تصمیم درستی که در ادامه، روند موفقیت های وی را تاحدودی ادامه بخشید.
دلون در دهه ۷۰ بااینکه در آثار نسبتاخوبی بازی کرد اما هیچگاه نتوانست موفقیت دهه طلایی ۶۰ را برای خود تکرار کند. دلون درحالی قدم به دهه ۷۰ می گذاشت که بواسطه همکاری با کارگردانان مولف و بزرگ، از شمایل یک مانکن خارج شده بود و به بازیگری با توانمندی ایفای نقش های پیچیده و تودرتو تبدیل گشته بود. در این دهه بود که حواشی بسیاری دامن او را گرفت تا سایه عمیقی بر روی کارهای هنری او انداخته شود. این حواشی که بیشتر حول زندگی شخصی و عاشقانه او بود، منجر به کم کاری عجیب وی در دهه ۸۰ شد. روندی که در دهه ۹۰ نیز استمرار یافت تا در اواخر این دهه، دلون، بازنشستگی خودرا بصورت رسمی اعلام نماید. هرچند که او از سال ۹۸ که اعلام بازنشستگی کرد تا ۲۰۱۲، در چند کار به ایفای نقش پرداخت.

آلون دلون، یکی از اولین بازیگران مرد تاریخ سینمای جهان است که کاریزما را با حالت نگاه، اخم و لبخند و ژست هایی که می گرفت، به مخاطبانش خوراند. جوان اول فیلم های رمانتیک که چندین نسل را با کارهایش عاشق سینما کرد. او به تنهایی و طی ۲ دهه ۷۰ و ۸۰، نقش شگرفی در اعتلای مقولات کمی سینمای فرانسه و دیده شدن آثار این کشور در گستره ای جهانی داشته است. همین کارکرد سبب انتقال موفق تر انگاره های سینمای فرانسه از اشل سنتی به صورت مدرن امروزی شده است. ارزش این کار زمانی مشخص می شود که می بینیم تعداد بازیگرانی که در طول تاریخ توانسته اند چنین کارکردی داشته باشند، حتی به اندازه انگشتان یک دست هم نیست و همین، تالم فقدان آلن دلون را برای کسانی که دغدغه سینما را دارند، عمیق تر و کاری تر می کند.

منبع: modelkids.ir