خیلی دور، خیلی نزدیک

مدل کودک: سرزمین ایران سرشار از نشانه هایی است که ما را به گذشته های دور وصل می کند و از ریشه دار بودن این سرزمین کهن و مردمانش می گوید.
محوطه های باستانی و سازه های کهنسالی مانند مسجدها، مدرسه ها و کاخ ها از تنوع تاریخی این کهن بوم و بر حکایت می کنند. همین بناها و سازه ها تا امروز تکیه گاه ما بوده اند و آنچه از گذشتگانمان برجای مانده است، مسیر ما را در درازای تاریخ روشن کرده است.
ایران را به درستی چهارراه فرهنگ ها و تمدن ها خوانده اند و ما با خیلی از کشورهای همسایه و حتی غیرهمسایه میراث مشترک داریم، بطوری که نشانه هایی از فرهنگ ایران را در کشورهای بسیار دور می توان یافت.
ایران بااینکه بارها مورد حمله مهاجمان خونریز قرار گرفته و هنوز در ویرانه های تاریخی باقیمانده از آن نشانه های حماسه ایرانیان هویداست، اما ملت بزرگ ایران همیشه در مقابل فرهنگ های نو با درایت و هوشمندی آغوش گشوده و با توان و ظرافت و تجربه در غنی شدن فرهنگ ها طرحی نو در انداخته، تا آنجا که بالاتر از تاثیرپذیری از این تهاجم ها، اغلب بر حمله کنندگان تاثیر گذاشته است.
ایرانیان از ملت های کمنظیر در جهان هستند. یکی از فاکتورهای مهم در ماندگاری ایران میراث فرهنگی ماست. میراث فرهنگی امانت گرانقدری است که از گذشتگان به ما رسیده است. مهم ترین نقش وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی امانت داری این میراث کهن است.
توجه به این میراث و حفاظت و نگهداری و معرفی آن یکی از مهم ترین کارکردهای این وزارتخانه است که از شروع تشکیل آن کمتر مورد توجه قرار گرفته است. باید بپذیریم که ما امانت داران خوبی نبوده ایم. این میراث باارزش در هر جای جهان بود، بالاتر از این و بهتر از این با آن برخورد می کردند. گاهی یک استان یا حتی شهرستان ما بالاتر از تعدادی از کشورها بناها و فضاهای میراثی دارد.
هزینه در کشف، حفظ، نگهداری و معرفی این میراث ارزشمند، نوعی سرمایه گذاری فرهنگی و اجتماعی برای امروز و آینده این ملت بزرگ است. باستان شناسان، مرمت گران، محققان و حافظان میراث ملموس و ناملموس فرهنگی فقط کارکنان یک دستگاه اجرائی نیستند. آنان واسطه هایی میان گذشته و حتی آینده این سرزمینند تا ما را با ریشه های فرهنگی مان آشنا کنند. آنان حافظان فرهنگ کهن ایران، هم ایران باستان و هم ایران اسلامی اند. آنان حافظان آبرو و اعتبار ما در جهان هستند.
توجه به محوطه های باستانی و موزه ها و فضاها و بناهای میراثی و میراث ناملموس همزمان که دارای ارزش فرهنگی عمیقی است، پیش ران توسعه کشور است. اگر ما در وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بخواهیم اصلاح را از یک نقطه شروع نماییم، آن نقطه میراث فرهنگی است. اگر بتوانیم وظایف خودرا در میراث به درستی انجام دهیم، نه فقط بخش بزرگی از مشکلات گردشگری و صنایع دستی نیز حل می شود که تصویر ایران در جهان نیز بهبود پیدا می کند. ما را در جهان به اعتبار این گذشته با شکوه و استقامت و پایداری امروزمان می شناسند. نقش ایرانیان در جهان کهن و جهان اسلام بسیار غنی و باارزش است.
در حالی که کشورهای مختلف جهان با صرف هزینه های گزاف و تاریخ سازی برای خود گذشته و اعتبار دست و پا می کنند تا نام خودرا به دیگران بشناسانند، ما تاریخ و تمدنی کهن داریم و ملت بزرگ ایران چه در گذشته های دور و چه در دوران اسلامی مردمان تاریخ ساز و فرهنگ پروری بوده اند و آثاری که از خود بر جای گذاشته اند، چنان باارزش است که هیچ کس نمی تواند نقش آنرا انکار کند.
به همین دلیل است که فکر می کنم توجه به میراث فرهنگی و اصلاح آن ضروریست، اما توضیح این نکته لازم است که اصلاح وضعیت میراث فرهنگی نه فقط نیازمند مشارکت باستان شناسان، مرمت گران، محققان، متخصصان میراث فرهنگی و حافظان میراث ملموس و ناملموس است که نیازمند همراهی و همکاری نهادها و دستگاه های مختلف اجرائی مثل دانشگاه ها، آموزش وپرورش و حتی فنآوری های پیشرفته است. امیدوار هستم دست به دست هم بدهیم تا تصویری نو از ایران کهن بسازیم!
منبع: روزنامه شرق

منبع: modelkids.ir