بازگشت سرگرد رازی که سر به مهر نماند

مدل کودک: راز آن سپیده دم که نیروهای ضد انقلاب، شهید «حسین سامی مقام» و دیگر همرزمانش را به خارج از «زندان دوله تُو» بردند؛ سر به مهر نماند و الان با تفحص پیکر او بعد از ۴۴ سال قصه ای دیگر از پایمردی به سر رسید.
به گزارش مدل کودک به نقل از خبرگزاری ایرنا، برمبنای آن چه رضا رستمی نویسنده کتاب «اسیر آلواتان» نگاشته است؛ زندان دوله تو مکانی برای شکنجه و نگهداری افرادی بود که حزب دموکرات در درگیری های کردستان به اسارت می گرفت.
روستای دوله تو در نقطه صفر مرزی شمال غرب سردشت و در نزدیکی جنگل آلواتان قرار دارد. این زندان مخوف در نقطه ای کوهستانی، در آخر یک دره، دور از دید و در محلی مخفی میان جنگل های طبیعی قرار داشت و زندانبانانِ آن بیش از سرسپردگان رژیم شاهنشاهی بودند.
ماموران زندان دوله تو برای تخلیه اطلاعاتی زندانیان، بی رحمانه ترین شکنجه ها را روی آنها پیاده می کردند. بازجویی و شکنجه زندانیان با مزدوران حزب دموکرات، سازمان مجاهدین و چریک های فدایی بود. در این بین تعدادی از اُسرا هم به اعدام محکوم می شدند که محاکمه آنها توسط «واحد قضایی حزب دموکرات کردستان ایران» انجام می شد.
فروردین سال ۱۳۵۹، سرگرد حسین سامی مقام به همراه ۶ نفر از همرزمانش در جریان نجات یک فرمانده شهید دیگر به صورت ناجوانمردانه توسط عامل نفوذی دشمن به اسارت دموکرات ها در آمدند و به زندان دوله تو منتقل شدند.
چندی بعد مرداد همان سال در دومین شب قدر گروههای ضدانقلاب که نتوانسته بودند شهید سامی مقام را تخلیه اطلاعاتی کنند با ترفند وانمود کردن به آزادی او و همرزمانش آنها از زندان خارج کردند و در جنگل های روستای آلواتان از توابع آذربایجان غربی، با مشارکت جوخه های اعدام تیرباران کردند.

روزهای دلهره و بی خبری

خواهرزاده شهید سامی مقام در دلنوشته ای کوتاه در شبکه های مجازی سمیرم، آن روزهای جهل از دایی حسین را اینطور نگاشته است: [ اواسط تابستان است، این دفعه هم از کار مزرعه به خانه برگشته ایم، مادر در خانه نیست و همه جا سوت و کور است، مدتی است که حالش خوش نیست، چند ماهی است برادرش را به اسارت برده اند و وی در تلاش است تا خبری از کردستان بگیرد ولی انگار سنگینی هوای امروز با روزهای دیگر متفاوت می باشد. پس از انتظار چند ساعته مادر در قالب درب ظاهر می شود، درهم شکسته و خمیده، انگار تمام دنیا بر سرش آوار شده است، پدر جویای احوالش می شود و مادر پِچ پِچ کنان چیزی می گوید، پدر می نشیند و سر در بین دستانش ناپدید می شود. ما حیران و سرگردان نگاهشان می نماییم تا عاقبت صدای گرفته مادر خبر را می دهد: دایی احتمالاً به شهادت رسیده ولی امیدی هم هست که هنوز زنده باشد؛ تابستان از پس تابستان گذشت و ما به کورسوی امیدی باز منتظر بودیم..]
بانو صدرالسادات خلیلی که هفت دهه از عمر وی می گذرد؛ نوه عموی شهید سامی مقام است که درباره ی چگونگی خبردار شدن از شهادت سرگرد در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: سال های جنگ بود، همه از آبادان به سمیرم اصفهان آمده بودیم، مدتی بود که بدنبال خبری از حسین بودیم تا این که متوجه شدم یک سرباز ساکن خیابان بیسیم اصفهان که نامش را فراموش کرده ام از زندان دوله تو آزاد شده و برگشته است، به هر طریقی بود او را پیدا کردم و سراغ حسین را از او گرفتم. وی گفت سحرگاه شب دوم یا سومین شب احیای ماه رمضان دموکرات ها آمدند و سرگرد را به همراه چند نفر دیگر بردند و کمی بعد خبر رسید که آنها را تیرباران کرده اند.
وی افزود: چند روز پس از سنندج با ما تماس گرفتند و خبر شهادت حسین را به طور رسمی دادند. گفتند که به پادگان سنندج برویم و وسایل شهید را تحویل بگیریم اما خبری از پیکر شهید نبود. از آن سال تا حالا هیچکس از پیکر شهید خبری نداشت، در همه این مدت فرماندهان ارتش همچون « امیر سرتیپ سیاوش جوادیان» تا سه سال پیش که در قید حیات بود بسیار پیگیری کرد و مرتب با وی در تماس بودیم که شاید بتواند خبری از پیکر شهید بگیرد اما همچنان چشم انتظار ماندیم.

شهیدی که «دست بسته» راه نشان داد

ماجرای پیداشدن پیکر شهید سامی مقام بعد از ۴۴ سال فراق نیز شنیدنی است. گویی شهید خود راه را نشان داده و پیگیری های یک مستندساز او را به محل تفحص می کشاند.
فرود پاک نیا فیلمساز، کارگردان و تهیه کننده مستند «سرود غمگین دوله تو» وقتی برای تهیه بخش نخست مستند خود به منطقه سردشت می رود آنجا در بین خاطره گویی اسرای زندان دوله تو، نام شهید سامی مقام را زیاد می شنود. تشابه این نام با دکتر دندانپزشک وی در تهران (پسر شهید) وی را به فکر فرو می برد. آری؛ و اینطور قاب عکس پدر که بر روی دیوار مطب پسرش نقش بسته، شروع رمزگشایی از این راز ۴۴ ساله است.

این مستندساز لحظه نزدیک شدن به محل دقیق شهادت شهید سامی مقام را اینطور روایت می کند: برای ساخت ادامه مستند در کردستان با افرادی که در دوله تو زندانی بودند، صحبت می کردیم، با همراهی پسر شهید سامی مقام که در این سفر با ما بود و برمبنای شنیده ها مسیر عبور اسرا در آن سال را حدس زدیم و از راهی که شهید سامی مقام عبور داده شده بود تا روستای گوره شیر که روستایی نزدیک مرز عراق است پیش رفتیم، کمی جلوتر چند پیرمرد نشسته بودند و ماجرا را برایشان تعریف کردیم، یکی از افراد محلی گفت، من آن سالها را به یاد دارم و دیدم که سه نفر را اینجا تیرباران کردند و جنازه ها را گذاشتند و رفتند و ما آنها را در این محل خاکسپاری کردیم.

پاک نیا ادامه می دهد: جالب آنکه نقل این خاطرات با عملیات تیم تفحص شهدا در همان اطراف تقارن پیدا کرده بود. آنها پیکر ۱۷ شهید را در گودالی پیدا کرده بودند که خودشان اسم آنرا «دره ی اعدام» گذاشته بودند. ما هم مکانی که یکی از ساکنان محلی به عنوان جایی که این شهدا خاک شده بودند را نشانمان داد به سردار باقرزاده (مسوول کمیته تفحص شهدا) اعلام کردیم. بعد از آن که از کردستان برگشتیم آقای دکتر ( پسر شهید) تست DNA داد، چند ماه طول کشید تا پاسخ آزمایش آماده شود تا این که مدتی پیش سردار باقرزاده تماس گرفت و آگاهی داد که: پیکر شهید را پیدا کردیم؛ در جیب لباس شهید یک کارت شناسایی است که اسم او «حسین سامی مقام، فرزند عباس» به طور کامل پیدا و خواناست.
سرگرد؛ یک انسان به تمام معنا بود
از اقوام شهید سامی مقام کمتر کسی در قید حیات است؛ عمه سالخورده او گرفتار فراموشی است بااینکه انس عجیبی با قاب عکس شهید دارد و در این چند روز با چشمانی اشکبار زیر لب با او زمزمه ها دارد. انگار در ناخودآگاهش می داند که پیکر حسین پیدا شده و مقرر است همین روزها به سمیرم بیاید.
خانم خلیلی که با عمه شهید زندگی می کند در سال های ابتدای ازدواج شهید سامی مقام، بخاطر شکستگی پا و درمان آن سه سال در کنار خانواده شهید روزگار می گذراند. وی در پاسخ به این پرسش که شهید سامی مقام را چگونه توصیف می کنید، اظهار داشت: حسین یک انسان به تمام معنا، جوانمرد، نوع دوست و وطن پرست بود، خودمانی و خاکی بود و هیچ گاه به کسی فخر نفروخت، وقتی به سمیرم می آمد هیچ وقت لباس ارتش نمی پوشید برای اینکه آنرا به منزله خودنمایی می دانست، همه دغدغه و هم و غمش مردم بودند.
کمیته جست وجوی مفقودین ستاد کل نیروهای مسلح بتازگی از پیدا شدن پیکر شهید «حسین سامی مقام» اهل سمیرم اصفهان در منطقه سردشت بعد از ۴۴ سال در صورتیکه دست و پای او را بسته اند آگاهی داده است.
آری؛ باورش دشوار است اما او که سر آمدن نداشت آمد، ۴۴ سال بعد از آنکه با دست های بسته و بال هایی آکنده از زخم گلوله به سمت معبود پر کشیده بود.

حسین سامی مقام فرزند عباس متولد ۹ خرداد ۱۳۱۵ بود، سالهای اولیه زندگی را گاه در سمیرم و گاه در آبادان (بدلیل شغل پدر در شرکت نفت) گذراند. بعد از فوت پدر و ازدواج مادرش از پنج سالگی به بعد همراه سه برادرش نزد خانواده عموی خود در آبادان زندگی کرد.
پس از گرفتن مدرک دیپلم تجربی وارد دانشکده افسری شد و در ۲۲ سالگی به استخدام ارتش درآمد. دوره های تفنگداری دریایی و رزم آبی_خاکی را در انگلیس گذراند و در نیروی دریایی خدمت کرد، اما پس از مدتی به دلیلهای مبهم بارها توسط ساواک احضار شد.
او در سال ۱۳۴۲ و در سن ۲۷ سالگی ازدواج و صاحب یک دختر و ۲ پسر شد و به علت شغل نظامی در شیراز، خارک، تبریز و سنندج زندگی کرد.
حسین سامی مقام پس از انقلاب اسلامی در مبارزه با گروهک های منافق فعال بود. او در آغاز پیروزی انقلاب به دلیل فداکاری در نبرد با منافقان، به کسب ‏۶ ماه ارشدیت ارتش مفتخر شد. در دفاع مقدس نیز به عنوان کادر نزاجا به همراه لشگر ۲۸ کردستان در جبهه حضور یافت.
شناخت تاکتیک های دشمن، توانایی ذهنی بسیار بالا، آمادگی بالای بدنی و سوابق گوناگون وی در مبارزه با رژیم منحوس پهلوی همچون خاصیت های شهید سامی مقام از زبان فرماندهان و همرزمانش است.
بعد از آنکه پیکر شهید حسین سامی مقام همچنان مفقود بود با درخواست عموی شهید و مشارکت بنیاد شهید شهرستان سمیرم در گلستان شهدای این شهر، سنگ قبری برایش نصب شده است که حالا بعد از سالها در آن خاکسپاری و بدین سان به عنوان مزار ابدی اش لاله گون می شود.

به گزارش مدل کودک به نقل از خبرگزاری ایرنا، مراسم خاکسپاری پیکر شهید سامی مقام همراه با صبحگاه مشترک نیروهای مسلح استان امروز شنبه ۱۳ مرداد در مرکز آموزش توپخانه نزاجا اصفهان برگزار می گردد.
همچنین برمبنای برنامه ریزی ها مراسم استقبال خودرویی از پیکر این شهید ساعت ۱۸ امروز از مقابل پلیس راه (ورودی بخش وردشت) و مراسم شبی با شهید نیز شامگاه شنبه در حسینیه انقلاب سمیرم برگزار می گردد.
مراسم خاکسپاری و خاکسپاری پیکر شهید فردا یکشنبه ۱۴ مرداد ساعت ۷: ۳۰ بامداد از مقابل بنیاد شهید شهرستان سمیرم به سمت گلزار شهدا و امامزاده ابراهیم (ع) خواهد بود.
بگفته مسئولان، تا حالا بالاتر از ۴۷ هزار شهید پیدا شده که ۱۳ هزار نفر از آنان را شهدای مفقود می سازند و پیکرهای بیشتر آنها در گلزارهای شهدا، امامزادگان، دانشگاه ها، پادگان ها و مراکز اداری و صنعتی خاکسپاری شده است.
بر اساس گزارش کمیته جست وجوی مفقودین ستاد کل نیروهای مسلح، هنوز وضعیت ۲ هزار و ۲۰۰ شهید مشخص نشده و تا آن زمان که تکلیف این شهدا روشن نشود، ماموریت این کمیته ادامه دارد.
استان اصفهان ۲۴ هزار شهید تقدیم نظام و انقلاب اسلامی کرده است.

منبع: modelkids.ir