حسن ذوالفقاری به تاریخچه روابط ایران و چین و علاقه مردم این کشور برای روابط فرهنگی با ایران اشاره می کند. همین طور از اقدامات انجام شده درباب آموزش زبان و ادبیات فارسی، بازگشت باردیگر فارسی آموزان چینی به ایران، بازبینی و سرمایه گذاری چین بر جاده ابریشم و واکنش ها به قرارداد ۲۵ساله می گوید.
به گزارش مدل کودک به نقل از ایسنا، هرچند روابط میان ایران و چین سابقه درازی دارد اما در ایام اخیر و در پی امضای قرارداد ۲۵ساله میان این دو کشور، علاوه بر واکنش های زیاد به این موضوع، روایت های مختلفی از روابط میان دو کشور، حضور چینی ها در ایران، مسائل فرهنگی آنها و حتی سبک زندگی شان در فضای مجازی دیده می شود و به صورتی هر کسی هر روایتی را از چینی ها در ذهن دارد به اشتراک می گذارد. در این میان گفت وگوی ایسنا را با حسن ذوالفقاری، استاد زبان و ادبیات فارسی اعزامی ایران به چین که سال هاست در این کشور مشغول تدریس است، می خوانید.
۱۳ کرسی زبان فارسی در چین و اعزام باردیگر چینی ها به ایران
این روزها زبان و ادبیات فارسی در چین از چه جایگاهی برخوردارست و آیا این جایگاه نسبت به گذشته تغییری داشته است؟
حالا ۱۳ کرسی زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه های شهرهای مختلف چین از جمله: پکن، شانگهای و ۱۰ شهر دیگر وجود دارد. اغلب این کرسی ها در دانشگاه های مطالعات ترجمه و یا مطالعات فرهنگی هستند و مجموع دانش آموختگان آنها بیش از ۷۰ یا ۸۰ نفر است که لیسانس زبان و ادبیات فارسی می گیرند. البته در دانشگاه پکن و شانگهای دوره های تحصیلات تکمیلی ارشد و دکتری هم وجود دارد. در شهرهای دیگر معمولا دانش آموختگان این دو دانشگاه تدریس و دانشجویان را تا سطح لیسانس تربیت می کنند که این دانش آموختگان هم یا در دو دانشگاه پکن و شانگهای یا در ایران ادامه تحصیل می دهند، یا این که در شرکت های اغلب تجاری، یا تا حدودی هم به کارهای فرهنگی و رسانه ای مشغول می شوند.
می توان اظهار داشت که امروزه جایگاه زبان فارسی در چین جایگاهی بسیار عالی است. طی ۱۰ سال قبل ظرفیت ها چندبرابر شده؛ مثلا کرسی های زبان و ادبیات فارسی تا ۱۰ یا ۱۵ سال پیش فقط به دو شهر پکن و شانگهای محدود می شد اما امروزه این کرسی ها در ۱۰ شهر دیگر هم وجود دارند. علاوه بر استادان مقیم و چینی که یا دانش آموخته دانشگاه پکن هستند یا در ایران تحصیل کرده اند، استادانی هم از ایران به دانشگاه های مختلف چین اعزام می شوند، البته تعدادشان کم است. اما اغلب دانشگاه های چین بر حسب علاقه ای که به حضور استاد ایرانی دارند، آنها را برای تدریس جذب می کنند، یعنی کسانی که دوست دارند در این شهرها تدریس کنند، بوسیله درج آگهی و اطلاعیه می آیند. یا کسانی که در دانشگاه های چین در رشته های دیگری تحصیل کرده اند، به سبب این که زبان شان فارسی است، گاهی بعنوان استاد ایرانی جذب این دانشگاه ها شده اند.
همین طور از ابتکارات چینی ها در زمینه گسترش زبان فارسی این است که دانشجویان شان در دوره لیسانس و مقاطع دیگر را معمولا یک ترم (گاهی شش تا ۱۰ ماه) بعنوان فرصت مطالعاتی یا آموزش تکمیلی در مراکز آموزش زبان فارسی به ایران اعزام می کنند تا به تحصیل بپردازند. البته یک سالی است که این روند به سبب شرایط کرونائی متوقف شده است، اما از مهر آینده باردیگر شروع می شود و دانشجویان در این جا ضمن شناسایی، به مراکز آموزش زبان فارسی در شهرهای مختلف ایران اعزام می شوند.
در مجموع، امروزه می توانیم بگوییم باتوجه به گسترش روابط ایران و چین، دو طرف احساس می کنند که این روابط باید در سطح مسائل آموزشی و پژوهشی هم توسعه و گسترش پیدا کند، کمااین که گسترش پیدا کرده و این روزها شاهد آن هستیم که فارغ التحصیلان زیادی در این رشته ها جذب شده اند. این کمک بسیار خوبی به روند گسترش زبان فارسی می کند. علاوه بر این، برنامه های فرهنگی هم اجرا می شود، از جمله: برگزاری نشست ها و همایش های مشترک که گاهی با همکاری رایزنی ایران در چین انجام می شود. همین طور استادانی که از ایران اعزام می شوند، نقش بسیار موثری در گسترش این روابط فرهنگی داشته و دارند.
این روابط فرهنگی نسبت به گذشته (پیش از انقلاب) صددرصد گسترش پیدا کرده؛ چون در گذشته اغلب به سبب این که دولت چین با ایران ارتباطات کمتری داشت، اغلب استادان شان را از افغانستان تامین می کردند و چینی ها هم دانش آموختگان شان را برای آموزش زبان فارسی به افغانستان اعزام می کردند که البته خیلی محدود بود اما پس از انقلاب، این روند تغییر نمود و امروزه شاهد می باشیم که بیش از ۶۰۰ نفر در کرسی های زبان فارسی در چین آموزش دیده اند و بیش از ۵۰، ۶۰ نفر هم در دوره های ارشد و دکتری در ایران تحصیل کرده و به چین بازگشته اند و الان در بخش های آموزشی، فرهنگی و رسانه ای مشغول به کارند.
آموزش زبان فارسی به کودکان در چین