۱۶ مهر، روز جهانی كودك بچه ها زیر دست و پای شهر

به گزارش مدل كودك كودكی كه تا چند دقیقه پیش كنار مادرش ایستاده بود، با باز شدن درهای قطار و وارد شدن جمعیت، در چند ثانیه محو و فقط صدای گریه اش بلند می شود. این فقط نمونه كوچكی از سهم كودكان در فضای حمل و نقل عمومی است! اما مشكلات فراتر از یك مورد است. خیلی از مادرها از اینكه نمی توانند كالسكه كودكانشان را در وسایل حمل و نقل عمومی جابه جا كنند، احساس نارضایتی می كنند؛ حقی كه در كشورهای دیگر بدیهی است.

شیرهای آبخوری استاندارد با قد كودكان، كمبود فضاهایی برای شیردادن یا تعویض پوشك بچه ها، بی توجهی به كودكان در معماری فضای شهری یا حتی موزه ها و خیلی از موارد دیگر، همه و همه سبب شده كه كودكان زیر دست و پای شهر بمانند.

پر جنب و جوشی، توجهات كوتاه و مقطعی، ناتوانی و عدم قدرت تجزیه و تحلیل مسائل سنگین، همچون خصوصیت های كودكان بین ۱ تا ۲ سال، دارا بودن حس همكاری و مالكیت، تسلط به حالات احساسی و فیزیكی، خیال پردازی، شناسایی رنگ ها، قدرت ترسیم خطوط، قدرت استدلال، حساسیت، ستیزه جویی، اعتمادبه نفس و فعال بودن از خصوصیت های كودكان بین ۳ تا ۴ سال، آرامش، جدیت، واقعگرایی، تفكر، مصمم بودن در انجام كار، مطیع بودن، انعطاف پذیری، عصبانیت و اضطراب، پافشاری در امور و كندبودن اما هدفمندی همچون خصوصیت های كودكان ۵ تا۶ سال و دقت، خستگی ناپذیری، تحلیل گری، آگاهی به وظایف، منظم بودن، تسلط، داشتن تفاهم با دیگران، مسئولیت پذیری، سرعت عمل در كارها، آمادگی در انجام امور، علاقه داشتن به بحث، تمایل به كسب تجربیات جدید، مشاركت پذیری و دارا بودن قدرت ترسیم مناظر از خصوصیت های كودكان بین ۷ تا ۸ سال است. اما در طراحی فضای شهری و جامعه تا چه اندازه به این خصوصیت های كودكان توجه می شود؟

برخی مدیران، معماران و طراحان شهری دانسته یا نادانسته، شهر را برای برآوردن نیازهای روزمره بزرگسالان ساخته و آماده می كنند، غافل از آنكه كودكان جایگاه مناسبی در طراحی فضاهای شهری ندارند. هر اندازه كه شهرنشینی بیشتر، شهر برای كودكان غیرقابل دسترس تر می شود. خانواده ها هم با آگاهی از خطرناك بودن محیط شهری، تلاش می كنند كودكان خویش را در اماكن حفاظت شده نگهداری كنند و كودكان در همان مدت زمان كمی كه در محیط شهر قرار می گیرند از حداقل امكانات برخوردار می باشند.
حتی فضای موزه ها هم برای كودكان همسازی نشده است