آن نان، برادر، خواهر، مادر و پدر دارد

مدل كودك: مردم منطقه الموت شهرستان قزوین شش وعده غذایی داشتند كه شامل صبحانه، بین ناهار و صبحانه، ناهار، عصرانه، شام و بعد از شام می شد. درحال حاضر هم خیلی از كارشناسان تغذیه معتقدند تعداد وعده های غذایی زیاد با حجم كم، باعث تناسب اندام و سلامت بدن می گردد.
به گزارش مدل كودك به نقل از ایسنا، مردم این منطقه در گذشته به گویش محلی به صبحانه «قل ناهار»، به وعده ای كه بین ناهار و صبحانه كه معمولا در آن غذایی مثل پنیر و ماست و نان خورده می شد، «ساعت دهی» می گفتند. همینطور ساعت یك پس از ظهر ناهار چاشت، عصرانه كه به «نمای سری» معروف بوده را ساعت ۶ پس از ظهر، وعده شام و در نهایت پس از شام را «پش شام» می گفتند كه آنرا ساعت ۱۱ تا ۱۲ شب های زمستان صرف می كردند.
اهالی این منطقه همینطور در صرف غذا به یكسری آداب كه معمولا در همه ی شهرهای ایران به آن توجه می گردد را رعایت می كنند. برای مثال ابتدا غذا را به بزرگ خانواده تعارف می كنند و سپس سایر اعضا مشغول به خوردن می شوند. البته در گذشته معمول بوده همه ی اعضا خانواده آنچه را كه آماده كرده بودند در یك مجمع بزرگ به نام «لنگری» با هم می خورند.
در كتاب «مردم نگاری الموت» كه با پژوهش علی اكبر حمیدی، بهروز رستمی، علی فلسفی و افشین نادری گردآوری شده، به اعتقادات و باورهای مردم این منطقه برای پخت و پز اشاره شده است. برای مثال برای پخت نان عقیده داشتند باید همه ی نان ها از تنور بیرون بیاید و سپس خورده شود و اگر نخستین نانی كه از تنور بیرون می آید، خورده شود بقیه نان ها پاره پاره می شوند. از طرفی آن نان برادر، خواهر، مادر و پدر دارد و باید هفت نان از تنور بیرون بیاید، نان هشتم كه از تنور بیرون آورده شد، می توان از نان های بیرون آمده از تنور خورد.
دوگماج